مثلث خوشبختی

به نام خداوند شعر و غزل، کلامش نشیند به دل تا عزل

ما در زندگی یک مثلث داریم که یک ضلعش تغذیه، یک ضلع آن شکر گذاری و  ضلع دیگر آن مدار می باشد. ضلع اول که تغذیه می باشد ما باید به آن توجه ویژه داشته باشیم. به غذایی که می خوریم و به روغن هایی که مصرف می کنیم باید توجه ویژه داشته باشیم.

باید سعی کنیم از مواد غذایی ارگانیک استفاده بکنیم. زمانی که ما اضافه وزن داریم یا زیاد می‌خوابیم یا خدایی نکرده دچار بیماری می‌شویم اینجا زبان بدن به ما می‌گوید که یک اشکالی در بدن ما وجود دارد، یک اختلالی وجود دارد. پس باید با تغذیه خودمان بدنمان را به هماهنگی و بالانس برسانیم.

ضلع دیگر این مثلث شکرگزاری می باشد. زمانی که ما داریم خودمراقبتی انجام می‌دهیم یعنی شکرگزار هستیم. زمانی که حواسمان به خودمان هست یعنی داریم شکرگزاری انجام می دهیم و زمانی که داریم توجه می‌کنیم به روغنی که مصرف می‌کنیم این یعنی شکرگزاری.

توجه من به تغذیه من می شود شکرگزاری.

توجه من به سلامتی من می‌شود شکرگزاری.

توجه من به سرگرمی و بالا بردن سطح آگاهیم می‌شود شکرگزاری.

شکرگزاری فقط به کلام و نوشتن به صورت مکتوب نیست. زمانی که من تناسب اندام دارم این یعنی خدایا شکرت. زمانی که من در سن بالا هنوز سلامتی دارم این یعنی من انسان شکرگزاری بودم و هستم. زمانی که من سطح انرژی بالایی دارم و مثبت هستم. برای هستی مفید هستم و برای مخلوقین خداوند دارم کاری انجام می دهم این یعنی من انسان شکرگزاری هستم.

مشک آن است که خود ببوید، نه انکه عطار بگوید.

شکرگزاری من باید در اعمال و رفتار من، در نگاه من موج بزنه و هستی شکرگزاری من رو دریافت بکنه و بازتاب اون برای من جایگاهی هست که در هستی دارم. بنابراین هرچیزی در هستی شعور داره و من باید به هستی احترام بگذارم. فکر کنید زمانی که به یک صندلی لگد می زنید ین صندلی شعور داره و با لگد زدن من این یعنی یک ناشکری و اون کاراییش برای من کمتر میشه. در نتیجه ما حتی باید به اشیا هم احترام بگذاریم و این یعنی شکرگزاری.

زمانی که ما از وسایلمان درست استفاده می کنیم و قدر اون هارو میدونیم، قدر داشته هامون رو میدونیم این یعنی شکرگزاری. پس شکرگزاری در عمل خیلی مهمتر از کلام می باشد. زمانی که من با خانوادم رفتار خوبی دارم و به والدینم محبت میکنم، براشون کاری انجام میدم و دلشون رو به دست میارم و در آغوششان میگیرم و می بوسمشان و با احترما صحبت می کنم، صدای خودم رو بالا نمیارم این یعنی شکرگزاری.

بنابراین شکرگذاری هست که نیازهای مادی و معنوی من رو برطرف میکنه و شکرگزاری هست که من رو به پول میرسونه، به تعادل و بالانس ، سلامتی  و اوج سلامتی و خوشبختی و سعادت میرسونه. ما چه دیدگاهی نسبت به وقایع داریم؟ ما منتظر چه روزهایی هستیم؟  آیا شما منتظر هستید که پس اندازتون رو خرج روز مبادا بکنید؟ آیا شما منتظر هستید که لباس مشکی بخرید  و  اون لباس رو در مراسم ختم بپوشید؟

ما زمانی که توجه میکنیم به اتفاقاتی که خوب هستن یا بد اینها برای من به وجود میاد پس شکرگزاری ی این هست که من به وقایع خوب فکر بکنم، چون هستی سراسر نشاط و سرزندگی  و شادی می باشد. غمی واقعا وجود نداره.

شکرگذار لحظات ناب زندگی باشید تا لحظات ناب زندگیتان بیشتر شود. زمانی که توجه شما به وقایع ناخواسته می رود همان موارد برای شما اتفاق می افتد. بنابراین سرمایه زندگی من باید شکرگذاری بشود. باید بشود توجه به داشته های من، توجه به خوبی های دنیا، خوشبختی ها و شادی ها

توجه به ثروت، ثروت مادی  و معنوی و احساس خوب در هر لحضه که این یعنی شکرگزاری. به قول معروف خوشا آنان که دائم در نمازند در واقع یعنی خوش به حال کسانی که در تو لحضه خود مراقبتی می کنند و در لحضه حواسشان به خودشان هست که الان در چه مدار وفرکانسی قرار دارن. حواسشان به این نکته است که الان در مورد چه چیزی صحبت می کنند.

زمانی که حواستان به خودتان هست و توجه ویژه ای دارید، زمانی که خود مراقبتی می کنید این یعنی شکرگزاری.خیلی خوبه که ما شکرگزار وفور در زندگی خودمان باشیم که واقعا محدودیتی وجود نداره. این که واقعا کمبودی وجود نداره.

رمانی که من شکرگزار باشم همیشه سالم می مانم، دیرتر پیر میشم. بیمار نمیشم و محتاج نمیشم. من تو ثروت مادی و معنوی قرار میگیرم.

ضلع سوم مثلث مدار بود. اونوقت هست که من وارد مداری می شوم که از طریق شکرگزاری اون رو به دست اوردم و زمانی که من تو یه مداری قرار بگیرم هیچ نیرویی نمیتونه من رو از اون مدار خارج کنه. پس هیچ نیرویی نمیتونه من رو وارد مدار خواسته ها و ناخواسته ها بکنه مگر اینکه اون نیرو رو خودم به وجود بیارم درون خودم.

من در طول زندگی توجهم به چه چیزی هست؟ من در لحضه توجهم به چه چیزهایی هست؟ به خواسته یا ناخواسته؟ آیا شکرگزار هستم یا ناشکر هستم؟ هرکدام از اینها مدار دارن. دوست خوبم سحر خیزی هم یک مدار هست. سحر خیزی یک مداری هست که باید در اون قرار بگیری تا بتونی بیدار بشی و از لحظات صبحگاهی استفاده بکنی و کامروا بشی.

ما عجله ای برای رسیدن به مدار بالا نداریم. آهسته و پیوسته باید این اتفاق بیفتد. آهسته و پیوسته قدم های خودم رو بر میدارم و مطمئنم هستم که در مسیری گام برمی دارم که این مسیر، مسیر تغییر، تبدیل و ترخیص هست. در این مسیر من تغییر می کنم و تبدیل میشم به انسانی که از ارتعاش پایین اومده به ارتعاش بالا.

مدارش رو توانسته عوض کنه و این فقط وفقط تمرین و تکرار نیاز داره دوست خوبم. زمانی که من فرکانش و ارتعاش خودم رو تغییر میدم وارد یک مدار جدید میشم. و تبدیل میشم به یک انسان دیگه و مدار ترخیص رو هم تجربه میکنم. مدار ترخیص جایی هست که من میتونم برای هستی مفید باشم. و همه میتونن از وجود من استفاده بکنن و از وجود من لذت ببرن. هستی به وجود مم افتخار میکنه و در واقع زمین و زمان من رو در میابه و به فرکانس من پاسخ عالی میده. اونوقت هست که خودم رو باور کردم و به خود باوری رسیدم و خداباوری من اونقدر قوی شده که خدارو تو هر لحضه از زندگیم میبینم.

تو بیماریف تو بی پولی، تو بیکاری و خدایا حکمتت همینه الان. من می پذیرم و تسلیم میشم چون من مسلمان هستم و تسلیمم. دوست خوبم عجله نداشته باش برای رسیدن به خواسته هات. اون خواسته ای که آرزوی تو هست یه مداره که باید بهش برسی. اون مدار رو آهسته و پیوسته توجه به رسیدنش داشته باش. و سه ضلع تغذیه و شکرگزاری و مدار رو در نظر بگیر.

تغذیه سالم داشته باش. تفریح سالم داشته باش، پیاده روی کن و به فیزیک خودت توجه کن. تغذیه و ورزش  فیزیک تورو سالم نگه میداره. شکرگذاری روح و روان فیزیک تو رو سالم نگه می داره و همه این ها باعث میشه تو تو مداری قرار بگیری که این مدار مداره رسیدن به خواسته هاست. این مدار مداره رسیدن به رویاها هست.